Os poetas e a lingua

Por se alguén se lle ocorre pensar que o reintegracionismo é unha moda para escritor@s que pretenden vender aló das nosas fronteiras (o cal tamén sería lícito), apunten o dato:

No ano 1971, cando aínda non se instalara no poder o ILGA e o fonetismo..., Manuel María levou un premio nos xogos Florais de Guimarâes con 6 poemas. No último, "Invocación a Portugal", remata: 

"Abonda de lirismo e de saudade,
Galicia e Portugal son unha terra! 
Portugal e Galicia danse as mans
e o mesmo mar é xugo e aloumiño. 
Galicia e Portugal son dúas irmás
cun alma, unha lingua e un destino!" (Fonte MX.Queizán)

Deume por trasladar a polémica ao século XIX e, daquela, entendín a xenreira dos respectables intelectuais da Cova céltica contra Pardo Bazán, mellor dito; fronte ao seu consciente e proclamado iberismo.

“El portugués en la corte de España pasa por gallego. Y no cabe duda, el origen de ambos romances es el mismo; tal vez fueron, al principio, una sola lengua.”
“Después de la amputación de Portugal quédase Galicia como miembro destroncado, sin vida propia. Cuando Portugal se alza y señorea el Océano... Galicia se anula: Mientras la hermana de allende el Miño se viste de brocado y oro, la de aquende suelta entristecida su viejo laud, retírase a la montaña, calza zuecos de pastora, y sólo al morir la tarde y recoger sus ganados entona alguna copla rústica.” (DMT, 1888:21)


Comentarios

Entradas populares